Celebracja posiłku w duchu slow life. Opracowanie koncepcji interaktywnego stołu

Autor buduje spójną wypowiedź, której elementy układają się w logiczny ciąg. Sprawnie przeprowadza czytelnika przez kolejne części pracy. Na 112 barwnych stronach opatrzonych sprawnymi, swobodnymi, wdzięcznymi rysunkami odręcznymi porusza szereg istotnych dla projektu kwestii.

Wiktor Skawski wskazuje ideę Slow Life jako sposób na świadome życie i czerpanie z niego radości. Zauważa i podkreśla rolę wspólnego posiłku i jego celebracji w budowaniu relacji między ludźmi. Staje w kontrze do życia w nieustannym pośpiechu i szybkiej konsumpcji. Wskazuje stół jako ważny przedmiot gromadzący ludzi wokół, tworzący przestrzeń nawiązywania różnego rodzaju relacji.

Projekt jest innowacyjny i ciekawy. Budzi emocje, skłania (a nawet prowokuje) do nawiązania interakcji i zabawy między biesiadnikami. Sprzyja przełamaniu niezręczności, nawiązaniu relacji, zacieśnianiu więzi rodzinnych. Wymusza uważność, skupienie i zachęca do współpracy. Forma wizualna i sposób jej działania sprawiają, że także sam mebel może stać się tematem do rozmów osób zgromadzonych wokół niego.

Na uwagę zasługuje zaangażowanie i duży wkład pracy w realizację obiektu w skali rzeczywistej z docelowych materiałów. Warsztat projektowy i modelarski, jaki autor wykorzystuje w pracy, zasługuje na uznanie. Wiktor Skawski znakomicie porusza się we współczesnym środowisku projektowym. Potrafi przedstawić swoje koncepcje, stosując nie tylko umiejętności rysunkowe, ale też komputerowe opracowanie graficzne. Świadomie wykorzystuje dostępne narzędzia, metody i technologie potrzebne do projektowania i prototypowania.

Skawski wskazuje także możliwości rozbudowania zaproponowanego rozwiązania o kolejne elementy – podstawki i naczynia – tworząc dopełniający się funkcjonalnie, stylistycznie i ideowo zestaw.

Uwagi

Zastanawiam się, dlaczego forma blatu stołu zbliżona jest do kwadratu. Zastosowane rozwiązanie sugeruje ilość osób ograniczoną do czterech. Stół okrągły nie precyzuje liczby użytkowników, nikogo nie wyróżnia. Stół ten z założenia, jeśli ma mieć możliwość pełnienia swojej funkcji, jest meblem wolno stojącym w centrum pomieszczenia. Obecna forma zapewnia komfortowe warunki dla czterech osób, jednak z ideowego punktu widzenia blat okrągły znacznie lepiej wpisywałby się w założenia projektu.

Odnosząc się do sposobu działania obiektu i założenia jego ruchomości niezbędnej do zainicjowania interakcji między zgromadzonymi: nieuniknionym efektem będzie rozlanie napoju lub posiłku. Uważam, że „wada” ta jest integralnym elementem projektu i warto ją świadomie wykorzystać, pozostawiając główną powierzchnię blatu niezabezpieczoną. Ślady pozostawione podczas posiłków i interakcji między biesiadnikami mogłyby stać się pewnego rodzaju nośnikiem wspomnień w rodzinnym obiekcie międzypokoleniowym.

Dobór materiałów i technologii, jakiego autor dokonał przy realizacji projektu, jest bardzo trafny. Drewno – jesion – jest materiałem wysokiej jakości, a jednocześnie ciepłym i eleganckim. Materiał ten charakteryzuje się również znakomitymi parametrami technicznymi. Mebel został skonstruowany poprawnie, zachowując walory konstrukcyjne. Sprawia wrażenie ciężkiego, masywnego i stabilnego. Wykonany został z dbałością o detale, a jego jakość stoi na bardzo wysokim poziomie.

W mojej ocenie stół został wykonany na wysokim poziomie, a ilość pracy włożonej w projekt zasługuje na uznanie. Z pełnym przekonaniem dopuszczam pracę pana Wiktora Skawskiego do publicznej obrony.