Emilia Kina i Radek Szlęzak, Cięcie, wystawa w Fundacji Galerii PIANA

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Cięcie może być brutalne i radykalne już w samym swoim geście, może jednak być także wyrazem troski czy zabiegiem porządkującym, który pomaga nam lepiej odnaleźć się w otaczającej nas rzeczywistości. Akt cięcia może być zatem zarówno skutkiem pracy kata, jak i czułego ogrodnika. Mimo tej niejednoznaczności, pewni możemy być jednego: wynikiem cięcia zawsze będzie coś okrojonego i niepełnego. Ten fragment zawsze odnosi nas do wcześniejszej – realnej lub domniemanej – całości.

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Na wystawie prezentowane są najnowsze realizacje Emilii Kiny i Radka Szlęzaka. Ich prace podejmują wątki związane ze scenicznością obrazu, pozornie tylko zatrzymującego w swoim kadrze bieg wydarzeń. Nawiązują zarówno do fragmentaryzacji, destrukcji, jak i porządkowania – przycinania. Filmowy zabieg cięcia (ang. „cut”, niem. „Schnitt”), oddzielający od siebie ujęcia czy sceny, staje się dla Emilii i Radka pretekstem do opowieści o montażu rozgrywającym się w obrazie i przestrzeni wystawy.

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana

Można przyjąć, że wszystkie prace, które widzimy na wystawie, mają swoich bohaterów i bohaterki; wszystkie również są zapisem, śladem czy wynikiem pewnych akcji. Akcje te rozgrywają się zarówno w obrębie widzialnego – naocznego – jak i wyobrażonego biegu zdarzeń. Bohaterowie i bohaterki mogą być fikcyjni, historyczni czy choćby oparci na strzępach rozsianych biografii. W obrębie wystawy stają się nimi jednak przede wszystkim odbiorcy, którzy poprzez swą fizyczną obecność w przestrzeni, mnożą się w licznych odbiciach, ale także zatrzymują się przed litym murem ze ściśle ułożonych cegieł. Teraz odegrać muszą swe role pomiędzy realną architekturą a stworzoną w obrazie iluzją – skazani na poruszanie się na krawędzi, która nie zawsze bywa tak ostra, jak okruch roztrzaskanego lustra.

Widok wystawy, Emilia Kina i Radek Szlęzak, „Cięcie”, Fundacja Galerii Piana