Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, wystawa w Galerii Olympia

Umiejętność pokazania banalności życia wydaje mi się najważniejsza w sztuce.

Na wystawę Seledynowy balkon Wojciecha Ćwiertniewicza składają się płótna z lat 1980–1984. Jej tytuł odwołuje się do obrazu, który Ćwiertniewicz ustanowił jako „pierwszy” – 30 września 2000 r. artysta zanotował: „Który z namalowanych obrazów chciałbym uznać za «pierwszy»?, o którym myślę, że otwiera moją «retrospektywę»? – Seledynowy balkon, z 1981” (Wojciech Ćwiertniewicz, Dziennik malarza, Otwarta Pracownia, Kraków 2002, s. 225).

We wczesnych pracach Ćwiertniewicza zauważalne są inspiracje twórczością Davida Hockneya. Warto przypomnieć, że w latach 80. w malarstwie światowym odnotowany został zwrot w kierunku pop-art-u i powrót do sztuki lat 60. oraz obecność wielu odniesień właśnie do malarstwa Hockneya. Wśród prezentowanych obrazów znalazł się też zapowiadający nową ekspresję portret/akt W.K., uznany przez Pawła Leszkowicza za „jeden z najbardziej erotycznych portretów męskich w malarstwie polskim!”.

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Widok wystawy, Wojciech Ćwiertniewicz, Seledynowy balkon, Galeria Olympia, fot. Jacek Kasjanowicz

Tematy płócien można by sprowadzić do akademickiej klasyfikacji, w której jest miejsce na scenę rodzajową, portret i martwą naturę. Oczywiście nie chodzi tu o porządkowanie i hierarchizowanie, a raczej o banalność samego życia, którą uchwycić można, odwołując się do konwencji. Jak zauważył sam twórca: „Umiejętność pokazania banalności życia wydaje mi się najważniejsza w sztuce”. Wszystkie przedstawienia są studium z natury. Nie jest to foto realizm, a realizm, który nigdy w dobrej sztuce nie jest czystym odwzorowaniem rzeczywistości, lecz pewnym jej odczuciem.

Dyplom z malarstwa w krakowskiej ASP artysta obronił w 1981 r. Początkowe lata 80. nie były łatwe dla debiutujących twórców ze względu na ograniczenia instytucjonalne związane ze stanem wojennym (1981–1983). Część artystów, jak Ćwiertniewicz, zdecydowała się na bojkot. Wystawa ma za zadanie przybliżyć widzom dzieła malarza z tamtych „reżimowych” lat.