recenzja pracy Wspomaganie leczenia młodzieńczej skoliozy idiopatycznej poprzez kształtowanie ortez w technologii druku 3D

Autorka: Sonia Nowok
Tytuł pracy: Wspomaganie leczenia młodzieńczej skoliozy idiopatycznej poprzez kształtowanie ortez w technologii druku 3D
Praca dyplomowa magisterska na Wydziale Form Przemysłowych
Promotor: prof. dr hab. Czesława Frejlich, asystent: mgr Karol Cyrulik, konsultacje specjalistyczne: mgr inż. Małgorzata Serafin, mgr inż. Stanisław Karcz
Recenzent: dr hab. Michał Kracik

Praca odpowiada tematowi określonemu w tytule.

Struktura pracy jest wyjątkowo logiczna i spójna. Treść podzielona jest na trzynaście rozdziałów oraz podrozdziały. Przebieg postępowania projektowego jest czytelny, a pracę dobrze się czyta, nie tylko ze względu na przemyślaną strukturę, ale też na klarowny i przejrzysty zapis językowy. Praca jest kompletna pod każdym względem.

Autorka wykazuje się bardzo wysokim poziomem zrozumienia problemu. Podejmując się trudnego wyzwania, jakim niewątpliwie jest specjalistyczny sprzęt medyczny, korzysta z wiedzy specjalistów oraz doświadczeń użytkowników. Ilość konsultacji z ekspertami z różnych dziedzin – lekarzami, ortotykami, fizjoterapeutami, inżynierami i technologami druku – budzi podziw i świadczy o ogromnej determinacji i wysiłku włożonym w realizację projektu. Równolegle Sonia Nowok nawiązała kontakt z docelowymi odbiorcami projektu, pozyskując bezcenne informacje bezpośrednio od dzieci i młodzieży cierpiących na skoliozę idiopatyczną. Trafność sformułowania problemu projektowego jest wzorcowa. Na szczególną pochwałę zasługuje decyzja o konsultacji wstępnych założeń projektowych ze specjalistą; została ona poprzedzona dogłębną analizą i zrozumieniem problemu i ma formę debriefu projektowego, który pozwala potwierdzić słuszność wniosków i tez projektowych. Treść pracy ma charakter profesjonalny: szczegółowo odnosi się do najważniejszych obszarów istotnych dla projektu. Świadczy o wzorowej metodyce pracy dyplomantki.

Projekt ma charakter oryginalny. W wyniku rozbudowanego etapu koncepcyjnego autorka wskazała sposób, który rozwiązuje problemy istniejące w stosowanych dotychczas rozwiązaniach. Działanie nowej ortezy nie rewolucjonizuje samego procesu leczenia skoliozy idiopatycznej, ale rozwiązuje cały wachlarz zidentyfikowanych wad cechujących najpopularniejszą na rynku ortezę – gorset Cheneau. Trafna decyzja o wykorzystaniu druku 3D, który w ostatniej dekadzie z zastosowań hobbystycznych zyskał status jednej z metod produkcji, świetnie wpisuje się w potrzebę indywidualizacji ortez do terapii skoliozy, przy jednoczesnym odejściu od rzemieślniczego charakteru produkcji. Z punktu widzenia oryginalności rozwiązania, oprócz samej technologii i modułowości na szczególną uwagę zasługuje pomysł zastosowania elementu łączącego obręcze w kształcie okręgu, który chroni obszar jamy brzusznej, rozwiązując jeden z głównych problemów gorsetu Cheneau.

Pozostając pod dużym wrażeniem kompletności opracowania, chciałbym zwrócić uwagę na kilka aspektów, które wyróżniają ocenianą pracę. Jest to m.in. zaangażowanie w proces projektowy bardzo szerokiego grona specjalistów i umiejętne wykorzystanie ich wiedzy, co buduje realną wartość rozwiązania, a nie służy – jak to często bywa – jedynie do wykazania, że projekt był z „kimś” konsultowany. Umiejętność ta jest szczególnie ważna dla projektantów podejmujących się skomplikowanych zadań wykraczających poza bezpośredni obszar naszej dziedziny. Również decyzja związana z podjęciem eksperymentów z makietami na ciele samej projektantki wydaje się słuszna w celu lepszego zrozumienia schorzenia i dyskomfortu, jakie ono powoduje. Prowadzenie doświadczeń z matą tensometryczną po przyjęciu ciekawej hipotezy o odwrotnym działaniu ortezy na osobę zdrową świadczy o otwartej i wnikliwej postawie charakterystycznej dla dobrego projektanta. Ostatnia uwaga dotyczy trafnego doboru oprogramowania, które z jednej strony jest parametryczne, ale jednocześnie pozwala na swobodę kształtowania organicznych form dopasowanych do fizjonomii człowieka.

Od strony formalnej praca jest kompletna, charakteryzuje ją czytelność, wysoka jakość prezentowanych materiałów i dokumentacji fotograficznej. Skład pracy jest schludny i przejrzysty, praca zawiera prawidłowo opisane odsyłacze, ilustracje i zdjęcia oraz bibliografię. Od strony językowej praca nie budzi żadnych wątpliwości. Na uwagę zasługują profesjonalnie wykonane zdjęcia prototypu ortezy.

Praca ma niewątpliwy potencjał wdrożeniowy. Trafnie dobrana technologia produkcji daje szereg możliwości dalszego rozwoju projektu. Również poprzez poszerzenie grona odbiorców, potencjał personalizacji oraz ewentualne osensorowanie w celu gromadzenia danych – najpierw odnośnie do skuteczności samego rozwiązania na etapie rozwoju i testów, a następnie poprzez możliwość aktywnego monitorowania użytkowników i ich interakcji z produktem. Autorka celnie identyfikuje obszary wymagające weryfikacji, testowania i dalszego rozwoju. Proces ten można niewątpliwie wesprzeć poprzez pozyskanie grantu badawczo-rozwojowego, który umożliwi dalsze badania i wdrożenie ortezy do produkcji.

Przedstawione opracowanie spełnia wszystkie kryteria stawiane kompletnej pracy magisterskiej w dziedzinie projektowania wzorniczego. Myślę, że ze względu na podjętą problematykę i badawczy charakter rozwiązania mogłaby stać się punktem odniesienia dla innych dyplomów magisterskich. Dyplomantka wykazała się wysokim poziomem dojrzałości i pracowitości, co zaowocowało świetnym projektem. Pracę Sonii Nowok oceniam bardzo wysoko i wnoszę o dopuszczenie jej do obrony przed Państwową Komisją Egzaminów Magisterskich na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.