Prywatność w placówkach leczniczych

Ocena struktury pracy

Praca jest podzielona na sześć rozdziałów, a każdy z nich przyczynia się do coraz głębszego zrozumienia tematu. Zastosowany jest rozsądny i uporządkowany layout. Środki typograficzne i ilustracje dobrze służą ustrukturyzowaniu informacji. Praca została napisana zrozumiałym językiem.

Dyplomantka rozpoczyna swoją pracę od wprowadzenia pojęcia prywatności, które jest szerokim i złożonym zagadnieniem dotyczącym wielu aspektów życia. Przywołuje zapisy Konstytucji RP, które stanowią, że godność i prywatność są prawami przysługującymi każdej osobie.

W dalszej części omawia pojęcia takie, jak: przestrzeń osobista, terytorium i prywatność w kontekście pacjenta. Przytaczając raporty, przedstawia alarmujące dane dotyczące naruszeń wcześniej omawianych praw, zwłaszcza w odniesieniu do oddziałów położniczych. Jest to szczególnie niepokojące, gdyż to właśnie na tych oddziałach większość z nas przyszła na świat. Trudne, stresujące i bolesne chwile, wiążące się z ogromnymi zmianami hormonalnymi, mające wpływ na psychikę, zasługują na empatyczne podejście.

Drugi rozdział poświęcony jest dobrostanowi pacjenta. Autorka przedstawia działania organizacji, które angażują się w obronę praw pacjenta, w szczególności Fundacji Rodzić po Ludzku, z którą utrzymywała kontakt podczas pracy nad projektem. Przytacza również trzy przykłady projektowych rozwiązań, które pozytywnie wpłynęły na doświadczenia pacjenta. Są to rozwiązania poprawiające nawigację po oddziale oraz odzież umożliwiająca eksponowanie podczas badania tylko niezbędnego obszaru ciała. Ponadto, w tekście omawiany jest również wpływ otoczenia na zdrowie pacjenta. Szczerze mówiąc, chętnie tutaj zapoznałabym się z większą ilością wdrożonych rozwiązań w szpitalach, które mają realny wpływ na pacjenta. W tekście pojawiają się kilkukrotnie sformułowania anglojęzyczne, które mogą być niejasne dla czytelnika. Warto uwzględnić również polskie odpowiedniki lub tłumaczenie.

W trzecim rozdziale Pani Zofia zwięźle opisuje przestrzenne założenia pomieszczeń typu „rooming-in” (matka i dziecko razem) oraz systemu korespondencyjnego, czyli takiego, w którym pomiędzy pokojami dla matek znajduje się przeszklony pokój dla noworodków.

Dowiadujemy się również, że omawiane założenia bardzo często nie są realizowane na oddziałach w Polsce.

Czwarty rozdział poświęcony jest wnioskom z obserwacji i wywiadów swobodnych. Pytania zadawane pacjentkom dotyczyły pobytu w szpitalu i wizyt lekarskich. Poszerzonych w drugiej turze o doświadczenia na oddziałach położniczych. Opinie matek przebywających na oddziałach są wstrząsające i niestety pokrywają się z trudnym do przyjęcia raportem Fundacji Rodzić po Ludzku. Jest to też miejsce, gdzie Pani Zofia pierwszy i ostatni raz daje głos pracownikom medycznym – położnym. Dowiadujemy się o systemowych problemach oddziałów, szerokim zakresie obowiązków i ilości przyjętych kobiet na oddział. Myślę, że to ważne, aby zdać sobie sprawę z aktualnej sytuacji w naszej służbie zdrowia, która odbija się na pacjentkach i pracownikach. Nie ma wytłumaczenia dla zachowań umniejszających godność bądź jej pozbawiających. Warto jednak spojrzeć na omawiane problemy z dwóch perspektyw.

W piątym rozdziale Autorka przedstawia cele projektu oraz scenariusze rozwoju projektu – „onboarding” dla pacjenta, narzędzie do edukacji na temat komunikacji z pacjentem lub produkt zwiększający prywatność i intymność pacjenta na sali. Wszystkie wydają się bardzo interesujące i wyjątkowo potrzebne. Dyplomantka zdecydowała się na dalszy rozwój pierwszego i trzeciego scenariusza.

W trakcie analizy rynku, autorka poruszyła interesującą kwestię związaną z wyprawkami dla niemowląt i prezentami, które zazwyczaj są przeznaczone wyłącznie dla dziecka. W związku z tym, założenie dotyczące zaprojektowania zestawu dedykowanego matkom wydaje się słuszne.

Projektantka rozpoczęła prace nad poszukiwaniem odpowiedniej formy dla elementu wysłaniającego. Testy na modelach pozwoliły wyodrębnić kluczowe cechy produktu. Dyplomantka przedstawia każde rozwiązanie w sposób klarowny i przejrzysty, weryfikując zarówno jego wady, jak i zalety.

Podsumowując strukturę pracy: bibliografia zawiera kilkanaście pozycji opublikowanych w okresie od 2008 do 2022 roku. Znajdują się w niej książki, raporty, ustawy, artykuły oraz inne źródła internetowe.

Merytoryczna ocena pracy

Praca została bardzo starannie przygotowana pod względem merytorycznym. Zawiera istotne informacje przekazane w zwięzły i klarowny sposób.

Dyplomantka poświęciła wiele czasu i uwagi na zebranie materiałów, które umożliwiły jej świadome i przekonujące podjęcie decyzji co do projektowanego rozwiązania. Wizyty w szpitalach, obserwacje oraz rozmowy z pacjentkami i położnymi przyniosły liczne cenne informacje. Dodatkowo, Pani Zofia przeprowadziła rozmowy z ekspertką ds. neuroróżnorodności, doulą z organizacji Tulimy Mamy oraz członkiniami fundacji Rodzić po Ludzku. Dzięki temu udało się spojrzeć na problemy z różnych perspektyw.

Przedstawione materiały są syntetyczne, zostały starannie opracowane i zaprezentowane w czytelnej formie. Oprócz sprawozdań ze swoich działań, autorka dołączyła zdjęcia oraz sformułowała jasne wnioski, uwagi i spostrzeżenia. Całość stanowi rzetelnie zebrany i starannie wyselekcjonowany materiał.