Piotr Kolanko, All my hairy thoughts, wystawa w Galerii Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

W początkach zeszłego stulecia artystów takich jak Henri Matisse czy Pablo Picasso fascynował fenomen śladu malarskiego i podejmowane za jego pośrednictwem próby uchwycenia tego, co etnograficznie surrealne. Mit „szlachetnego dzikusa”, któremu ulegali, powstał w dużej mierze jako odpowiedź na rozczarowanie oświeceniowym racjonalizmem i dystopijną wizją niepohamowanego rozwoju techniki. Ich głód tego, co aintelektualne, irracjonalne i nieokiełznane, zaspakajały obiekty sztuki pozaeuropejskiej, nazywanej wówczas „prymitywną”. Piotr Kolanko, podobnie jak twórcy w początkach XX w., eksploruje fenomen śladu malarskiego, postrzegając go jako rodzaj znaku, który nie musi być możliwym do odczytania symbolem. Polem jego poszukiwań jest jednak inne, specyficzne archiwum: to próba uchwycenia stanów własnej nieświadomości, w które jedyny możliwy wgląd daje analiza snów, eksperyment albo introspekcja. Sam biograficznie doświadczony już nieuchronnością śmierci, artysta pielęgnuje élan vital, kolekcjonując transgresyjne zdarzenia i doświadczenia. Jednym z powracających do niego powidoków jest odziedziczona po zmarłym ojcu fabryka w Jaśle, usytuowana na peryferiach globalnego kapitalizmu. W nawiązaniu do jej genius loci, Kolanko eksploruje wątek własnego uwikłania w mechanizm produkcji dóbr jednorazowego użytku. Artysta przechwytuje pofabryczne nieużytki, cechujące się wysoką śmiertelnością, którym ich nieadekwatność pozwoliła uniknąć losu towarów lub które, zgodnie z logiką późnego kapitalizmu, dopełniły już swych biografii. W ekstazie kompulsywnego zawłaszczania i zapełniania tego rodzaju podobrazi, niczym współczesny szaman na pofabrycznych zgliszczach, maluje osobliwe mapy swych podróży do sztucznych rajów – niewolnych od piekła globalnego kapitalizmu. Pulsujące niespokojną linią prace Kolanki powstają w wyniku procesu, polegającego na poddawaniu się intuicji i podążaniu za logiką długotrwale praktykowanego oduczania się. Artystę interesuje akt odkrywania kształtu w rysunku, w byciu uważnym na linię. Jako twórca czerpie inspirację m.in. z graffiti. Interesuje go rodzaj nieprzewidywalnego ornamentu, który zawłaszcza i pokrywa dotychczas nieme powierzchnie do niedawna utowarowionej materialności. Wszechogarniające malarstwo Kolanki nierzadko wykracza poza ramy podobrazia, przybierając postać wręcz afektywnego environmentu, uobecniającego się za pośrednictwem form przestrzennych i w aktach rebelianckiego przechwytywania zastanych elementów miejskiej infrastruktury. Środkiem ekspresji nie zawsze jest pędzel; częściej staje się nim farba w spreju, a pretekst do stworzenia wielkoformatowych realizacji podsuwa uzupełniane na bieżąco archiwum, liczące tysiące stron szkicowników. Praktyka malarska Piotra Kolanki przemienia przechwycone przez niego „lumpenefemerydy” (lumpen ephemera¹), odpady kapitalizmu – bez jego ingerencji materialność ta nikogo prawdopodobnie by już nie interesowała. Obiekty te, włączone w praktykę artystyczną, stają się personifikacją określonej jaźni, a ich fenomen wiąże się z badaniem pamięci i krajobrazu naznaczonego antagonizmem.

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie

Widok wystawy, Piotr Kolanko, “All my hairy thoughts”, Galeria Podbrzezie