Łukasz Konieczko, Obrazy i rysunki, wystawa w Galerii Labirynt No 2

Miejsce: Galeria Labirynt No 2, Kraków
Czas: 19.10 – 5.11.2024

Widok wystawy, Łukasz Konieczko, “Obrazy i Rysunki”, Galeria Labirynt No 2, fot. Łukasz Konieczko

Krakowska galeria Labirynt No 2 od 19 października prezentuje indywidualną wystawę prac Łukasza Konieczki, malarza i pedagoga, od 35 lat związanego z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. Tytuł wystawy – Obrazy i rysunki – jest w zasadzie opisowy i każdy, kto ją odwiedzi, szybko zauważy, że jest absolutnie zgodny z prawdą. Kameralna przestrzeń galerii przyjęła tym razem sześć obrazów olejnych, bardzo zróżnicowanych pod względem formatu, oraz kilkanaście rysunków, eksponowanych w oprawie pod szkłem, w jednakowym formacie 50 × 50 cm. W tym przypadku wspomniany opisowy tytuł może jednak mieć dość szczególne uzasadnienie, wiąże bowiem obrazy i rysunki z różnych cykli i odległych okresów, pokazując proces przekształceń oraz ewolucję w obrębie kształtu i konwencji – jest więc nie tyle oczywistym stwierdzeniem faktu, ile wskazaniem zbioru, który gromadzi różne warianty pierwotnego założenia.

Retrospektywny charakter wystawy wydaje się dość oczywisty. Można przyjąć, że artysta celowo prowokuje pewną wędrówkę w czasie, bo zestawia ze sobą obrazy z okresu przeszło dwudziestu lat, choć z oczywistych, lokalowych powodów, w wyborze bardzo selektywnym. Cykl Realność obrazu, który zaczął powstawać w 2003 roku (i jest kontynuowany do dziś), wchodzi w dialog z realizacjami, które można traktować jako późniejsze rozwinięcie lub przebudowanie pierwotnych koncepcji. W tym miejscu warto zaznaczyć, że Łukasz Konieczko już w trakcie studiów zaczął grupować swoje obrazy w mniej lub bardzie oczywiste zbiory, dla których tytuł jest pewną klamrą tematyczną lub interpretacyjną sugestią. Z biegiem czasu poszczególne cykle ewoluowały, wątki się krzyżowały, niektóre cykle zamierały lub pozostawały w zawieszeniu, a inne się przeobrażały, zyskując podtytuły, które następnie przekształcały się w odrębne, już samodzielne zbiory. Taka praktyka pozwalała ujawniać nowe treści i akcentować inne motywy. Czytelne są również różnice w rozwiązaniach formalnych: czasem cykle eksponują formalną jednorodność i są kształtowane według jednego zamysłu, innym razem cykl łączy obrazy odmienne stylistycznie, zmienia się też technika oraz format – ten ostatni czasem bardzo radykalnie, co doskonale możemy zobaczyć na wystawie. Galeria dysponuje dość skromną powierzchnią, jednak wysokie ściany pozwoliły wyeksponować obrazy sporych rozmiarów (180 × 240 cm, 213 × 214 cm) w zestawieniu z niewielkimi kompozycjami. Taka swoista gra ze skalą i dystansem zmusza widza do wędrówki. Duże obrazy oglądane z bliska ujawniają skalę szczegółu, małe z kolei przy oddaleniu zwracają uwagę na kształt i wzajemne konteksty. Można przyjąć, że właśnie te dwa elementy (przekształcenia tematu głównego oraz znaczące różnicowanie formatu) były szczególnie ważne dla artysty, determinując koncepcję i aranżację tej prezentacji.

Obecna wystawa jest czytelną kontynuacją uprzednio założonych celów i koncepcji artystycznych. Łukasz Konieczko od lat tworzy prace abstrakcyjne, poszukując relacji pomiędzy przestrzenią realną a iluzją formalną – malarską – a ostatnio również rysunkową. Ten ostatni wątek, najbardziej aktualny, okaże się może zapowiedzią nowych poszukiwań.

Widok wystawy, Łukasz Konieczko, “Obrazy i Rysunki”, Galeria Labirynt No 2, fot. Łukasz Konieczko