Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, wystawa w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim

Wystawa Wszystko, co czuję to rejestr spotkań 46-letniego białego mężczyzny (sic!), Europejczyka, z samym sobą oraz ze światem. Uchwycenie pewnego przejściowego momentu w życiu i zmierzenie się z tym, że pewne sprawy zyskują nowe znaczenie.

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Widok wystawy, Łukasz Dziedzic, Wszystko, co czuję, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim, fot. Łukasz Dziedzic

Wszystko, co czuję rozgrywa się nie tylko w skali mikro, czyli najbliższego świata: cielesności, seksualności, emocji, bliskich relacji, momentów formujących osobowość, ale także w skali makro, czyli stosunku do kraju, świata i ludzkości. Te dwie perspektywy służą jako budulec do tworzenia nowego uniwersum. Przenikają się w formie luźnego wizualnego notatnika, w którym mieszają się szczegóły z życia, sceny odwołujące się do historii kultury, sztuki, obrazy inspirowane zdjęciami z gazet, rodzinnych albumów, fotkami z iPhone’a, zbiorami z Internetu czy snami. Notatki w warstwie formalnej są niejednorodne, uciekające od stylu i maniery. Są zbiorem często niejasnych i niejednoznacznych emocji. Nie łączą się w jednolitą narrację, ale dają obraz wszystkiego, co czuję.