Aktualności kronika Janina Górka-Czarnecka

Anna Güntner. Malarstwo, wystawa w Galerii Centrum NCK

Miejsce: Galeria Centrum NCK
Organizatorzy: Galeria Artemis, Nowohuckie Centrum Kultury
Czas: 10.12.2021 – 16.01.2022
Kuratorka: Janina Górka-Czarnecka

Anna Güntner, Zwiastowanie, 1969, olej, płótno, 50 × 100 cm,
fot. A. Gryczyński

Obrazy Anny Güntner mają magiczną siłę; kto raz je zobaczy, wciąż o nich pamięta i chciałby je oglądać. Niniejsza wystawa – spełnienie mojego wieloletniego marzenia – zapewne ucieszy także licznych wielbicieli surrealistycznego malarstwa artystki.

Zetknęłam się z nim po raz pierwszy w latach siedemdziesiątych, podczas pracy w Galerii Desa, prowadzonej w sposób śmiały i nowatorski przez Danutę Józefikową. Od tamtej chwili uważnie śledziłam pojawiające się na wystawach zbiorowych obrazy artystki. Później połączyły nas wzajemna sympatia i życzliwość.

Metaforyczne malarstwo Anny Güntner było często prezentowane zarówno przez polskie, jak i zagraniczne galerie, chętnie nabywane do kolekcji muzealnych oraz reprodukowane w czasopismach, zwłaszcza w ukazującym się w sześciu językach miesięczniku „Polska”, co przyczyniło się do znacznego poszerzenia grona zauroczonych tym tajemniczym i nostalgicznym światem.

Znakomita większość obrazów Anki, po wystawach organizowanych przez Biuro Handlu Zagranicznego Desa, pozostała za granicą, zwłaszcza w USA, Szwecji, Belgii i Francji. Obecnie od czasu do czasu pojawiają się w tamtejszych domach aukcyjnych i są kupowane przez polskich kolekcjonerów.

Najbardziej aktywnym okresem były dla Anny Güntner lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte. Ostatni, niedokończony obraz powstał w 1984 roku; potem – powodowana własną tajemniczą decyzją – opuściła pracownię, nie przyjmowała propozycji wystaw, uznając twórczy okres życia za zakończony. W 2005 roku, w drodze wyjątku, zgodziła się na pokaz swoich obrazów w galerii Artemis.

Na obecnej wystawie udało się zgromadzić 46 dzieł Anny Güntner, pochodzących ze zbiorów rodzinnych oraz z kolekcji prywatnych. Niestety, ze względu na rygorystyczne przepisy, na wystawę nie mógł zostać wypożyczony żaden z 16 znaczących obrazów artystki znajdujących się w polskich kolekcjach muzealnych.

Najważniejszym rezultatem pracy nad wystawą jest album, który zawiera spis 147 zidentyfikowanych płócien. Prawie wszystkie zostały zreprodukowane, nawet jeżeli zachowały się jedynie ich czarno-białe fotografie; niektóre prace były tylko wymieniane w publikacjach i recenzjach prasowych.